Η Πολιτική δεν είναι ντροπή

Την στιγμή που στις εκλογικές διαδικασίες βλέπει κανείς όλο και περισσότερο να κυριαρχεί η ψηφοθηρία, οι πελατειακές σχέσεις κι από την άλλη η κατάρτιση προγραμμάτων και στρατηγικών σχεδιασμών περνά σε δεύτερη μοίρα, είναι φυσικό να υπάρχει μια γενικότερη αποστροφή για το πολιτικό σύστημα και αυτούς που το εκπροσωπούν. Όταν πολιτευόμενοι διεκδικούν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων με μοναδική πρόθεση να εκλεγούν, χωρίς να έχουν σκεφτεί το πως θα διοικήσουν, τότε είναι αναμενόμενο να προκαλούν απογοήτευση. Κάπως έτσι καταλήξαμε ο όρος «πολιτική» να θεωρείται κάτι κακό και να αποφεύγεται να χρησιμοποιείται.

Η πραγματικότητα όμως είναι αρκετά διαφορετική. Οδηγηθήκαμε σε αυτή την μη ποιοτική κατάσταση, ακριβώς γιατί όσοι διοικούσαν για πολλά χρόνια γινόντουσαν όλο και λιγότερο πολιτικοί.Περιορίζονταν σε ρηχές δοσοληψίες και φτηνές Δημόσιες Σχέσεις. Φυσικά κάλυπταν την πολιτική τους απραξία με επικοινωνιακούς (και όχι πολιτικούς) ελιγμούς. Η βαρύγδουπη ρητορική και η εικόνα, αντικατέστησαν την ουσία και τις πράξεις. Κι όλα αυτά την ώρα που όλο και περισσότερα αξιώματα καταλαμβάνονταν από ανθρώπους που διατείνονταν ότι δεν είναι πολιτικοί. Όμως είχαν δίκιο, γιατί εκεί που απουσιάζει η πολιτική συμπεριφορά ακμάζει η ιδιοτέλεια, η διαφθορά κι οι πελατειακές σχέσεις όπου εν τέλει απουσιάζει η πολιτική βούληση.

Ερχόμενοι λοιπόν τώρα «στα του οίκου μας» και τις επικείμενες εκλογές του Μαΐου, ο Υποψήφιος Δήμαρχος κ. Σπύρος Στάμου τόνισε κατά την ομιλία του στο μουσείο Βορρέ, ότι δεν είναι πολιτικός και ότι δεν έχει μάθει να κάνει πολιτικούς ελιγμούς. Η πεποίθηση αυτή θα ήταν λογική και δίκαιη αν όσοι διοικούσαν όλα αυτά τα χρόνια και οδήγησαν στη γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος, ασκούσαν πολιτική. Ο κ. Στάμου θα είχε δίκιο αν η άσκηση πολιτικής περιοριζόταν μόνο στην διάπραξη πολιτικών ελιγμών. Το να διεκδικείς ένα Δήμο παράγοντας πολιτική, δεν είναι ντροπή. Είναι βαθιά ευθύνη απέναντι στους ανθρώπους.
Είναι επικίνδυνο οποιοσδήποτε διεκδικεί την εξουσία να αποποιείται την πολιτική του ταυτότητα διότι εάν εκλεγεί δεν θα μπορέσει να αποτρέψει αυτούς που θα επιχειρήσουν να την καταχραστούν, όπου πάντα θα υπάρχουν.

Στη χώρα που γέννησε την πολιτική και την Δημοκρατία έχουμε το χρέος να ασκούμε πολιτική και να διασφαλίζουμε τη Δημοκρατία. Την σημερινή εποχή περισσότερο από ποτέ, έχουμε ευθύνη να παράγουμε επιτέλους πολιτική και όχι να συνεχίσουμε να απέχουμε της πολιτικής ιδιότητας, όπως έκαναν αρκετοί μέχρι σήμερα κατέχοντες και διεκδικούντες δημόσια αξιώματα.

Αμαρτίες..

Η Παιανία έχει τις δυνατότητες να γίνει μια ευχάριστη και λειτουργική πόλη, ακόμη και στην σημερινή δύσκολη εποχή. Η γεωγραφική της θέση και το φυσικό περιβάλλον ενδείκνυνται για μία υψηλή ποιότητα ζωής. Δυστυχώς, όμως, είναι αποκομμένη πολιτιστικά και συγκοινωνιακά από τη πρωτεύουσα. Δεν εκμεταλλεύεται στο ελάχιστο τους εναλλακτικούς οικονομικούς πόρους που είναι οι μόνοι που σήμερα μπορούν να χρηματοδοτήσουν ουσιαστικώς έναν Δήμο. Δεν αξιοποιεί φυσικό πλούτο και ανθρώπινο δυναμικό. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η ποιότητα ζωής να κυμαίνεται αναλογικά σε χαμηλά επίπεδα.

Οι λόγοι για τη σημερινή κατάσταση άπτονται της οικονομικής και πολιτικής κρίσης που διέπουν τα τελευταία χρόνια τη χώρα. Για την ακρίβεια όλες οι αιτίες συγκλίνουν στα εξής δύο στοιχεία: το πρώτο είναι η εσωστρέφεια που κυριαρχεί μέχρι και σήμερα στη διοικητική συμπεριφορά των πλειοψηφούντων Δημοτικών μας Αρχών. Το δεύτερο, η αδυναμία των εκάστοτε διεκδικούντων την εξουσία, να καταρτήσουν έναν εφαρμόσιμο και σαφή προγραμματικό σχεδιασμό.

Σε ότι αφορά την εσωστρέφεια, έχει καταστεί πλέον αδιαμφισβήτητο οτι ένας Δήμος, σαν αυτόν της Παιανίας, δεν μπορεί να δραστηριοποιείται απομονωμένος από το ευρύτερο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ανήκει. Πολιτιστικές και οικονομικές δραστηριότητες θα πρέπει να ενσωματωθούν στις ανάγκες του διευρυμένου κοινωνικού συνόλου που αποτελούν οι πληθυσμοί της Πρωτεύουσας και των γύρω περιοχών. Η οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της πόλης μας, επιβάλλει τη διαμόρφωση ενός τόπου που θα προσελκύει ανθρώπους, προάγοντας τη κουλτούρα και τις παραδόσεις του.

Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί καν να επιχειρηθεί, αν πρώτα αυτός που το επιχειρεί δεν ξέρει με κάθε λεπτομέρεια σε τι στοχεύει και με ποιόν τρόπο. Ειναι πρόδηλο οτι ένας σύγχρονος Δήμος δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς έναν άρτιο στρατηγικό σχεδιασμό. Δεν μπορεί οι διοικούντες να αυτοσχεδιάζουν. Ταυτόχρονα, είναι θέμα σεβασμού και ευθύνης απέναντι στους δημότες, όλοι όσοι διεκδικούμε την εμπιστοσύνη τους, να ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε να κάνουμε, να το πουμε με ξεκάθαρο λόγο και να εξασφαλίσουμε οτι μπορούμε να το επιτύχουμε. Τέλος, η απουσία ένος σαφούς προγράμματος φανερώνει την απουσία βούλησης για πραγματικό έργο.

Τα παραπάνω είναι δύο “αμαρτίες” στις οποίες, πολλές μέχρι τώρα Δημοτικές Αρχές υπέπεσαν. Σήμερα πολλοί πολιτευόμενοι συνεχίζουν να ακολουθούν την πεπατημένη. Πολλοί υπόσχονται προσωπικές εξυπηρετήσεις και δίνουν γη και ύδωρ σε ξεπερασμένους παράγοντες προς άγραν ψήφων. Πολλοί έχουν σαν προτεραιότητα τους να εκλεγούν και όχι να διοικήσουν. Εμείς το μόνο που έχουμε να υποσχεθούμε είναι οτι βλέπουμε και κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά. Η προτεραιότητα μας είναι να διοικήσουμε και να κάνουμε τον τόπο μας εφαλτήριο για τη πρόοδο όλων μας. Αυτό το αποδεικνύουμε στο πιό σκληρό βαθμό μέσα από τις προεκλογικές πράξεις μας και τον δίκαιο αγώνα που κάναμε για να δώσουμε σάρκα και οστά στο εγχείρημά μας. Από τον τρόπο με τον οποίο καλούμε τους ανθρώπους να μας εμπιστευτούν, να συνεργαστούν και να συμπορευτούν μαζί μας. Μένουμε πιστοί στις αρχές μας με κάθε κόστος. Δεν εκμαιεύουμε, ούτε εκβιάζουμε την ψήφο των δημοτών. Αντί αυτού, με αξιοπρέπεια και σεβασμό δίνουμε προτάσεις, λύσεις και εν τέλει το όραμα στο οποίο πολλοί πίστεψαν αλλά κανείς δεν κατάφερε να πραγματώσει. Το όραμα στο οποίο κανείς πλέον δεν τολμά να  αναφερθεί. Θέτουμε εαυτούς σε ευρεία κρίση. Δηλώνουμε, χωρίς το φόβο τις προθέσεις μας, γιατί πιστεύουμε και αγαπάμε την πόλη μας. Γιατι δεν ξεχνάμε το παρελθόν, σεβόμαστε το παρόν και δημιουργούμε το μέλλον.